Zelfs de allerkleinste diertjes kunnen een bron van inspiratie zijn voor grote artiesten. Neem nu de hommel. Zeer zeker een nuttig beestje in uw tuin, mooi om naar te kijken ook, naar zijn dans in de lucht. Niet verwonderlijk dat de negentiende-eeuwse Russische componist Rimsky-Korsakov de hommel heeft vereeuwigd in een muziekstuk: ‘The flight of the bumblebee’, uit de opera ‘The Tale of Tsar Saltan’.
Rimsky-Korsakov ‘tekent’ hier met (veel!) noten een hele mooie scene: je hoort duidelijk hoe de hommel komt aanvliegen en chaotisch van bloem naar bloem hopt om nectar te verzamelen, terwijl op de achtergrond een orkest van bezige insecten zoemt. In je hoofd ziet dat er ongetwijfeld ongeveer zo uit:
De heldere, verhalende vorm van dit ongewone stuk heeft ondertussen heel wat andere musici geïnspireerd om eigen arrangementen te componeren. Het bekendste arrangement is zonder meer dat van Rachmaninov. Hij maakt in 1929 een transcriptie voor piano die later onsterfelijk wordt in de film ‘Shine’, over het leven van de Australische pianist David Helfgott.
Maar lang daarvoor, in 1936 al, werd er een arrangement met theremin gemaakt voor de radioshow ‘The green hornet’, over de avonturen van een gemaskerde vrijbuiter. De muziek kent zo’n succes dat die in de jaren 60, in een jazzy arrangement voor orkest – met een schitterende solo van trompettist Al Hirt – ook wordt gebruikt voor de tv-serie. ‘The flight of the bumblebee’ verwerft wereldfaam. Regisseur Quentin Tarantino kent zijn klassiekers, is niet vies van een verwijzing hier en daar en gebruikt de jazzy versie in 2003 voor zijn film Kill Bill. Dat levert deze prachtige scene op, waarin de beelden heel mooi het ritme van de muziek volgen.
De energie die erin zit en de snelle opeenvolging van korte zestiende noten heeft heel wat muzikanten ertoe aangezet om ‘The flight of the bumblebee‘ razendsnel te spelen. Een behoorlijke uitdaging is dat, want het is niet het gemakkelijkste stuk. Hier maken celliste Sol Gabetta en jazzpianist Stefano Bollani er ei zo na slapstick van.
Bij metal kings Manowar is het basgitarist Joey DeMaio die ‘The sting of the bumblebee‘ duidelijk stevig in de vingers heeft. Wat een virtuositeit, schijnbaar moeiteloos.
Snelle vingers, dat is één ding, maar als je in het bezit bent van een paar snelle voeten, een goede conditie en een pijporgel, dan krijg je dit:
Zou onze stadsbeiaardier An Lommelen zich hier ook al aan gewaagd hebben?
(sh)
deintro.wordpress.com 