Overrompeld door Sylvie

Je bent er de goden dankbaar voor dat je bij tijd en wijlen overrompeld wordt door een nieuwe cd. Muzikanten – kunstenaars tout court – die met gevoel voor avontuur tegen de grenzen aanschurken en er zo nu en dan overheen tuimelen, draag ik sowieso een warm hart toe. Als de klasse er nog eens overvloedig vanaf druipt (denk aan een corpulente man die de avond ervoor een bak bier heeft leeggedronken en nu in de sauna zit), dan is de hemel niet groot -, mijn glimlach niet breed -, de wereld niet rond – en mijn bewondering niet diep genoeg.

‘D’agala’ de nieuwste van Sylvie Courvoisier – een mix van jazz, avant-garde, kamermuziek en impro – heeft me weggeblazen. Als je zou vermoeden dat ik me aan de takken van de bomen zou vastgrijpen, moet ik je teleurstellen. Ik liet me meevoeren, kwam nu en dan onzacht neer, liet me weer optillen, botste hier en ook een beetje daar, om vervolgens moszacht te landen in het onverwachte. Heerlijke trip. Hieronder de openingstrack “Imprint double“.

De negen composities zijn opgedragen aan personen – haar vader, Ornette Coleman, Geri Allen e.a. – die ze bewondert of die van grote invloed zijn geweest. Ik kies er ‘Bourgeois’s spider‘ uit, niet alleen omdat het een geweldige track is, maar ook omdat het opgedragen is aan kunstenares en beeldhoudster Louise Bourgeois, welbekend van de spin “Mamam“. De spin is voor Bourgeois een metafoor voor de kunstenaar. De spin die uit haar eigen lijf een draad spint symboliseert voor haar het scheppingsproces van de kunstenaar. Het is een ode aan haar moeder, want zowel de spin als haar moeder – die de leiding had over het tapijtenrestauratie-atelier van de familie – zijn wevers.