De hittegolf lijkt alweer een verre herinnering, en als we even niet goed opletten verstuift de zomer in de ijle avondlucht om de volgende ochtend vastklampend aan een papieren parasolletje weg te drijven richting exotische oorden. Het is aldus bij voorbaat geoorloofd om met trucjes, valstrikken, valse beloftes en kortingsbonnen de zomer te verleiden om nog even hier te verpozen. Aangezien mijn relatie met de weergoden nogal stroef verloopt, neem ik geen risico en zorg ervoor dat het in mijn hoofd blijft zomeren. Kijken en luisteren op het ritme van ‘A la verticale de l’ été’ is zo’n probaat middeltje. De film begint als volgt….
De dag super relaxed beginnen op de tonen van ‘Pale blue eyes’ van The Velvet Underground. Niet zoals thuis, eerst drie wake-up calls van je mobieltje negeren, dan haast haast terwijl je je tanden poetst de hond uitlaten, je boterhammen smeren, een slok thee nemen, je beseft – te laat – dat je mond nog vol tandpasta zit, een seconde lang sta je perplex, slikt het zootje door en komt weer in beweging.
De volgende ochtend ontwaken ze met ‘Coney Island baby‘ van Lou Reed, ‘the good life’ het is zo simpel. In het echte leven heeft jouw partner – laten we het eufemistisch omschrijven – een andere muzikale smaak en wordt zij/hij ook steeds als eerste wakker, ‘the good life’ soms zo onbereikbaar.
Regisseur Anh Hung Tan situeert zijn derde film in het moderne Hanoi. Drie zusters en een broer herdenken de sterfdag van hun moeder. De film is een gedetailleerd portret van het dagelijks leven van de zusters, hun respectievelijke echtgenoten en hun eigentijdse problemen. De fotografie ondergedompeld in prachtige kleuren is van Mark Lee Ping-bin (van o.a. In the mood for love), de soundtrack is van Ton-That Tiêt aangevuld met Vietnamese liedjes, bovenstaande nummers en ‘Tell her, tell her‘ van The Married Monk.
#keepingthesummeralive
(as)
deintro.wordpress.com 