Go with the flow

Jaja, zo blij als een kind waren we zondag. Manlief wint dankzij een gelukkig gesternte, vijf mailadressen, een Queens shirt als trouwkostuum en vooral de tip van Sofie – eeuwige dankbaarheid, Sofie! – toch wel een duoticket voor de Stubru showcase van Queens of the Stone Age zeker. What are the odds!

Wij dus naar het Brieleke in Wommelgem zondag, waar de bus al klaar stond om ons naar Fort II te brengen. Sjiek om te zien, zo’n bus vol opgewonden Queens fans. Ik voel mij alsof ik op schoolreis naar de Efteling mag. Wommelgem, mij enkel bekend via de radio omwille van de files, verrast mij: wat een geweldige locatie, Fort II! We passeren enkele poorten, lopen over een gracht en door een lange muffe gang en staan dan plots weer helemaal in het groen, omringd door dikke oude muren en – euhm – een paar legertanks en kanonnen. Alles klopt. Er hangen zelfs echte Queens of the Stone Age vlaggen. We kijken naar elkaar en we weten het allebei: zoiets als vanavond maken we nooit meer mee.

Een frietje en een paar pintjes en dan is het eindelijk negen uur. De spanning kan je in dikke plakken snijden en ik heb ondertussen ietwat klamme handjes. Maar ik sta wel op de derde (!) rij. Vreemd, want net een week geleden dacht ik hier nog dat ik Josh Homme nooit meer van kortbij zou zien. Eindelijk komen ze het podium op, Homme wat moeizaam en mét wandelstok. Dat en zijn gouden tand doen hem enigszins op een maffiabaas lijken, alleen het kostuum ontbreekt nog. “We’re here to do some old stuff, some new stuff and some stuff we don’t even fucking know.”, zegt Homme en zwiert zijn stok aan de kant. Ze zetten de set in met ‘No one knows’ en ‘Feel good hit of the summer’ en ondertussen gaat de zon stilaan onder. De toon is gezet. Homme is in zijn nopjes en heel blij om weer in België te zijn. Bijna 20 jaar geleden speelden de Queens hun eerste Europese show in ons land – op Pukkelpop – en dat is hij nog niet vergeten. Ik ook niet. Hij is duidelijk ook een beetje ‘in den olie’ – hij staat af en toe wel heel onvast op zijn benen. Dat is voor QOTSA eerder regel dan uitzondering en, beneveld of niet, ze spelen ook deze keer zeer strak. Ik had niks anders verwacht.

De 5 nieuwe nummers die ze spelen worden allemaal enthousiast meegebruld. Het publiek heeft zijn huiswerk grondig gedaan. Vooral ‘Domesticated animals’ en ‘Feet don’t fail me now’ zijn bij mij blijven hangen. En ‘Fortress’ natuurlijk, maar dat kan moeilijk anders gezien de setting. Het ís funky allemaal en de schaduw van ene Mark Ronson sluipt af en toe voorbij, maar het rockt en het knalt zoals we gewoon zijn, ook al hebben de Queens of the Stone Age zichzelf voor de zevende keer opnieuw uitgevonden. Of, zoals ze het zelf zeggen: “It was growing or dying, I know what we’re doing.”

Wat een geweldig optreden! The Queens zijn altijd goed, ik heb ze al vaak gezien, maar dit was er echt knal op. Heel cliché, ik weet het, maar het was echt een avond om nooit te vergeten…

“Gisteren is voorbij, vijf minuten geleden is simpelweg vijf minuten geleden en nu is alles wat je ooit zult krijgen.” Go with the flow dus. Een fijne levensles waarmee Josh Homme ons naar huis stuurt. Ik zal het ter harte nemen.

(sh)