‘De interesse voor de Griekse mythologie was altijd al latent aanwezig, maar op de één of andere manier ben ik er nooit toe gekomen om blablabla….’. Ik betrapte mezelf wel vaker op deze slappe, vrijblijvende uitspraak, die beter staat dan een op maat gemaakt pak, maar waar je inhoudelijk geen donder mee opschiet. Dus op een bepaald moment moet je keuzes maken. Oftewel ga je er volledig voor : drop vrouw, kind, hond, kip, konijn en je laatste drie radijsjes in een niet nader te bepalen Oost-Europees land, stop ze een kleurrijke GPS – gemaakt uit legoblokjes – in de hand, pleng een traantje (een druppelteller kan hier van pas komen), wuif ze uit, en begin je als een bezetene in te lezen in Chaos en zijn nakomelingen. Oftewel ben je fatalistisch van aard, onhandig met lego en kan je je hond niet missen. De tweede optie is me op het lijf geschreven. En kijk, op een mooie winderige lentedag viel ‘Een lied voor Achilles’ van Madeline Miller – met de aantrekkingskracht van een verboden appel – bijna letterlijk in mijn literaire schoot. Nodeloos te zeggen dat ik de appel – klokhuis incluis – fijntjes op at. Het begin van een bijzonder weelderig mythologisch leesbanket met de zeldzame eigenschap dat, net wanneer je de laatste hap naar binnen hebt geschrokt, je meteen weer honger krijgt. Wat noodzakelijk is, want enkel de vele herhalingen doen je vat krijgen op de talloze Goden en hun strapatsen.
Aanleiding zijn twee recente publicaties :
1. Na het geweldige ‘Mythos’ en ‘Helden’ is er nu het slotstuk van het mythologische drieluik ‘Troje’ van meesterverteller Stephen Fry. Het verhaal in een vingerhoedje : Aphrodite zorgt ervoor dat Helena, de vrouw van de Spartaanse koning Menelaos, verliefd wordt op de Trojaanse koningszoon Paris. Wanneer Paris Helena meevoert naar Troje, trekken alle Grieken gezamenlijk ten strijde tegen Troje, een oorlog die tien jaar zal duren.
2. De dichtbundel ‘Tiresias : hold your own’ van Kate Tempest. Synopsis uit de vingerhoed : tijdens een wandeling in het bos verstoort de jonge knaap Tiresias twee parende slangen; als straf verandert de godin Hera hem in een vrouw. Tempest verplaatst het verglijden van man naar vrouw naar een hedendaagse, stedelijke context. De bundel, die leest als een roman, verweeft autobiografische (Kate is ondertussen Kae) met mythologische elementen. De taal is ritmisch, virtuoos, eigentijds en Tempest is wederom GROOTS.
Achilles : schoonste, dapperste, sterkste en meest verhevene aller helden. ‘That’s me’, moet zanger Robert Plant gedacht hebben, maar gitarist Jimmy Page en drummer John Bonham moeten niet onderdoen. Play it loud !!
Odysseus (Ulysses) : koning van Ithaka, bedenker van de list met het houten paard van Troje. De Engelse superband Cream (Jack Bruce: bas; Eric Clapton: gitaar; Ginger Baker: drums) drukte in zijn amper tweejarige bestaan een onuitwisbare stempel op de rockmuziek.
(as)
Leestips : Pat Barker : De stilte van de vrouwen; Colm Toibin : Het huis van de namen; Madeline Miller : Circe
Wat een fijne tips! Dank je wel. Fijne kerstdagen voor de hele muziekbibploeg.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Marc, ook voor jou en je naasten. Laat ons dromen van opnieuw live cultuur…
LikeLike
Knap staaltje van prachtige reclame voor woord en geluid dat op mijn to do lijstje staan… ik plan ze nu in voor de kerstdagen en kijk er naar uit; Fry op een bedje van Cream, zou dat werken? Het moet gewoon. Bedankt voor de tip as!!!!
Liva
LikeLike