Terwijl ik dagelijks rond 10.30 uur mijn Mushroom Latte drink, werkend van thuis, heb ik altijd mijn koptelefoon op. Moest je je afvragen wat een Mushroom Latte is: nee, het gaat niet om een of andere hallucinogeen drankje, maar om een mengeling tussen gepoederde Reishi- en Cordyceps-paddenstoelen plus wat cacaopoeder om de smaak er een beetje in te houden. Paddenstoelen hebben namelijk zeer sterke antivirale eigenschappen – but I digress. Ik zou er een hele blog aan kunnen wijden.
Ik wil het hier hebben over wat er door die koptelefoon passeert. Kelly Moran bijvoorbeeld, zelf nog nooit van gehoord, maar ze heeft op 14 april blijkbaar Avril 14th van Aphex Twin gecoverd. Die ouwe Richard laat mij nog steeds nieuwe muziek ontdekken, zelfs van andere artiesten. Zo is het nummer Helix van de blonde pianiste een ongelooflijk mooi stuk, waarin elektronica en piano een subliem nieuw geheel vormen.
Omdat mijn collega een geweldige podcast gemaakt heeft over Patti Smith, dacht ik dan toch maar eens het album Horses op te zetten voor de eerste keer in mijn leven. Ik verwachtte niet dat ik het helemaal zou uitluisteren, maar de energie die door de muziek en vooral door haar woorden stroomde, lieten mij niet los, tot het einde. Wat nu geluisterd? Ah, kijk eens aan: Youtube suggereert mij Timesink van Lorn. De naam ken ik, maar het nummer niet. De clip kan evengoed uit de Goonies-film komen, of uit een Stranger Things-aflevering. Jaren 80 ten top, met een heel Lynch-achtig vervreemdend einde. Close encounters of some kind?
Dan is er een vriend die mij een volledige streaming doorstuurt van Dixon. Blijkbaar een bekende dj van deze tijden. 55 minuten met voor mij onbekende nummers, met ritme en melodie waarbij ik spontaan mijn living wil omvormen tot een dansplek, maar die tegelijkertijd (en gelukkig maar) ook mijn brein stimuleren in mijn werk. TIP: bekijk zeker wat er gebeurt in de streaming vanaf minuut 20.
Even genoeg nieuwigheden om te verwerken. Terug naar iets ouds en vertrouwds, iets wat mijn oren gaan herkennen vóór de eerste trilling, en mijn herinneringen naar betere tijden leidt. Sick Times, zeer toepasselijke titel met een apocalyptische sfeer, in tijden van angst en verandering. Het einde van onze wereld nadert. Zalig, maar wanneer maken zij nog eens een nieuw album? Mijn gedachtestroom wordt onderbroken door een telefoontje van een collega…
(mr)
deintro.wordpress.com 