Connie Palmen JA
schalks, integer, wijs, Amsterdams en dus gevrijwaard van valse bescheidenheid
Connie Palmen leest voor JA
uit
‘Jij zegt het‘
haar stem, de zinnen, de woorden millefeuille gelaagd en ik kan maar aan één ding denken : laat haar niet stoppen. 263 Pagina’s lang ben ik bereid om op de hardste stoel van het noordelijk halfrond te zitten. Geen gekuch, geen geschuifel, ademen enkel uit noodzaak, maar laat haar in godsnaam niet stoppen.
Een muzikaal intermezzo had voor mij niet gemoeten maar toen Jan Peeters (piano) en Luc Bergmans (klarinet) de met zorg gekozen composities van Brossé, Lutoslawski en Poulenc speelden dacht ik wederom JA
Connie Palmen sprak over ‘NEE’, en ik dacht JA
Zij sprak over het veelvuldig NEE zeggen om tijd en ruimte te creëren, om een wel gericht JA te kunnen plaatsen. Ik dacht aan de adrenaline, de vastberadenheid, de overtuiging, het haast orgastische gevoel achter die eerste JA na een lange reeks ‘NEE’. Omtrent de JA is er echter geen zekerheid, enkel een vermoeden en dat moet volstaan.
Na afloop waren we het er allemaal over eens, dit moeten we vaker doen.
Maar voorlopig zit mijn hoofd nog ConniePalmen vol, en ik ben niet van plan haar daaruit te laten ontsnappen.
(as)
deintro.wordpress.com 
Ondanks mijn natuurlijke aversie tegen Vlaamse en Nederlandse schrijvers overwon ik mijzelf en ging naar Connie Palmen luisteren. Ik las als voorbereiding, want je wil geen leek zijn bij zulk een gebeuren, het schitterende werk “Lucifer” en werd meegezogen in een verhaal van verwijzingen naar begaafd en cultureel Nederland met prachtige zinnen, scenes en diepzinnige overpeinsingen. Voor mij ook “JA”, “JA” en “JA”. Ik ga me verdrinken in haar bewoordingen en koester haar onliners…. (Lv)
LikeLike