Vox Luminis in concert

Als vlak voor de zomer  de programmatieboekjes voor het komend cultuurseizoen verschijnen, is het altijd een beetje feest. Een kommetje olijven, kaasblokjes, in stukjes gescheurde ciabatta dippen in olijfolie, het obligate glaasje wijn, comfortabele stoel en markeerstift in de aanslag. Er zijn twee dingen waar ik rekening mee moet houden: ervoor zorgen dat ik geen tickets koop voor twee verschillende voorstellingen/concerten op dezelfde datum én mezelf ervoor behoeden dat ik geen fortuin spendeer. Dus ja, er wordt gewikt en gewogen. In een eerste snelle ronde worden de certitudes gemarkeerd. ‘Yes’, mompel ik tegen niemand in het bijzonder, als ik zie dat Rosas er weer bij is. In een tweede ronde speur ik naar nieuwigheden, check ik namen, lees recensies en soms volg ik gewoon mijn buikgevoel. Vox Luminis is een tweede ronde vondst.  De argumenten zijn onweerstaanbaar. Locatie: Sint-Quintinuskathedraal; Bezetting: veertien stemmen – van sopraan tot bariton – begeleid door orgel en viola da gamba; Programma: de Bach dynastie.

Het vocale ensemble Vox Luminis, in 2004 opgericht door bas en artistiek leider Lionel Meunier, is gespecialiseerd in muziek uit de vroege renaissance en barok.  Het ensemble werkt zonder dirigent, tast de mogelijkheden van kamermuziek af, en afhankelijk van de noden van de vertolking en de inhoud van de stukken, is het een groep met een gevarieerde samenstelling van solisten begeleid door één of meerdere instrumenten.  Vox Luminis – in 2017 door Klara uitgeroepen als ensemble van het jaar -begon als een club gepassioneerde studenten en groeide  uit tot een ensemble van wereldformaat.

De plaatsen zijn ongenummerd, de opkomst is soms niet bijster hoog en toch zorg ik er steeds voor om ruimschoots op tijd te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het geluid beter is als je wat meer naar achteren gaat zitten en dat het overzichtelijker is, maar ik zit graag vooraan en als het eventjes kan op de eerste rij. De imperfecties neem ik er graag bij. Ik geniet extra bij gratie van de details. Het ruisen van de jurken, de fluwelen glans van de stola, de rimpel die verschijnt bij een hoge noot, de trillende spier in de hals van de tenor, de partituur die dreigt af te glijden. Al deze kleinigheden geven deze hemelse muziek een menselijk aureool.

Deze post heeft de niet mis te verstane intentie om jullie op aanstaande donderdag 29/11 uit jullie vertrouwde zetels te lokken om een glimp op te vangen van hoe het zal klinken als je (veel) later voor de poort van Sint Pieter staat.

(as)