De grote oversteek der psychonauten

Iedere muziekliefhebber maakt het af en toe mee: je stoot op een album waaraan je hoort dat de band ermee boven zichzelf uitstijgt en de overstap maakt van een gewone groep naar een soort ‘larger than life’-band. Heerlijk is dat, zo’n ontdekking nét voor de storm losbarst. Denk aan Tool op het moment dat Ænima verscheen, denk Queens of The Stone Age met Songs For the Deaf of Nirvana met Nevermind. Precies datzelfde gebeurt op dit moment met Psychonaut: met elke vezel in je lijf voel en hoor je dat deze Belgische (!) band met Unfold the God Man de grote oversteek gemaakt heeft.

Het enige wat er nu nog moet gebeuren, is dat deze splinterbom van een plaat genoeg liefhebbers raakt. Drie jaar hebben ze eraan geschreven en het zou dan ook een ware tragedie zijn, mocht dit geen potten breken, vooral omdat het hier gaat om een echt meesterwerk. Ik krijg al stress in hun plaats.

Unfold the God Man opent met een wild rockend instrumentaal nummer met een intro om U tegen te zeggen. Onmogelijk om uw hoofd niet te laten meedeinen. Als – zoals onder producers wel eens wordt gefluisterd – het eerste nummer op een album het visitekaartje moet zijn, dan weet u na dit nummer wat u te wachten staat. Elke andere band zou met één nummer van dit kaliber meer dan tevreden zijn. Bij Psychonaut is het slechts de opener van een zeer fijne reeks.

Vanaf dat moment schiet de plaat echt uit de startblokken. The Story of Your Enslavement en Kabuddah zijn twee kleppers die los over het eerste nummer heen vlammen. Het ene drijft op een geweldige flow – als een surfer op een metershoge golf -, het andere hakt erin alsof Tool een nieuw nummer heeft afgeleverd. Net wanneer u zich begint af te vragen hoe het hierna verder moet, zet het onheilspellend mooi opgebouwde The Fall of Consciousness in, een nummer dat zonder problemen langs de grootste namen uit de metal-en rockgeschiedenis mag staan. Denk aan Metallica tijdens zijn hoogdagen, maar dan anno 2018 én met een flinke scheut Gojira. Precies zoals we het graag hebben. Wat daarna komt is moeilijk te beschrijven. Sananda neemt even wat gas terug, maar is bloedmooi, Celestial Dictator heeft niet één, maar drie riffs van gewapend beton (en een geweldig einde) en Halls of Amenti heeft zowat het perfecte refrein, ingeklemd tussen alweer een paar geniale riffs.

Nexus zet het einde van de plaat in met een bezwerend moment dat uw hersenen in de juiste vorm kneedt voor Nothing Is Consciousless, de vijftien minuten durende trip die de plaat op magistrale wijze afsluit.

en dan

repeat

We mogen er terecht fier op zijn dat we in ons kleine landje bands hebben als AmenRa, Channel Zero of Raketkanon. Psychonaut (*) mag aan dat rijtje worden toegevoegd en wel helemaal bovenaan de lijst, voor mijn part.

U weet wat u te doen staat dit weekend!

(dd/sh)

(*) Een psychonaut is iemand die op ontdekkingsreis gaat in het universum van de geest – een mentale reiziger. In de meest gebruikte zin van het woord verkent een psychonaut zijn geest door middel van of met behulp van psychoactieve stoffen. Het woord kan echter ook breder opgevat worden: een psychonaut kan ook reizen in de geest door middel van bijvoorbeeld meditatie of lucide dromen. (Bron: Wikipedia)